WKR: Aanwijzen als eindheffingsloon, hoe zit dit ook alweer?

Ook een vergoeding, verstrekking of terbeschikkingstelling waarvoor een gerichte vrijstelling geldt moet u aanwijzen als eindheffingsloon. Maar als de vergoeding, verstrekking of terbeschikkingstelling niet hoger is dan de norm van een gerichte vrijstelling dan gaat de Belastingdienst ervan uit dat de vergoeding, verstrekking of terbeschikkingstelling is aangewezen als eindheffingsloon.

Als voorbeeld de vergoeding voor zakelijke kilometers:

Is de vergoeding voor zakelijke kilometers € 0,23 per kilometer, dan hoeft dit niet vooraf als eindheffingsloon aangewezen te worden. De vergoeding is namelijk gelijk aan de norm van de gerichte vrijstelling voor zakelijke kilometers en mag onbelast aan de medewerker uitbetaald worden.

Is de vergoeding voor deze zakelijke kilometers € 0,40 per kilometer dan moet het bedrag boven de € 0,23 als eindheffingsloon aangewezen worden. Door de bovenmatige vergoeding aan te wijzen als eindheffingsloon valt deze vergoeding in de vrije ruimte van het betreffende jaar. Wordt de bovenmatige vergoeding vooraf niet aangewezen als eindheffingsloon dan is de bovenmatige vergoeding loon voor de werknemer.

De aanwijzing als eindheffingsloon kent geen voorgeschreven vorm. De aanwijzing kan blijken uit de administratie door er een apart grootboek voor in te richten waarop een vergoeding, verstrekking of terbeschikkingstelling geboekt wordt. Bijvoorbeeld de vergoeding van studiekosten kan geboekt worden op een grootboeknummer met daarachter de vermelding WKR of GV (gerichte vrijstelling).

Of de aanwijzing kan blijken uit het personeelshandboek of de arbeidsovereenkomst waarin een loonbestanddeel netto is toegezegd aan de werknemers.

Houd er wel rekening mee dat de bewijslast van aangewezen eindheffingsloon ligt bij de werkgever en dat een eenmaal gemaakte keuze definitief is. Vergoedingen, verstrekkingen en terbeschikkingstellingen kunnen niet met terugwerkende kracht alsnog aangewezen worden als eindheffingsloon.