Een Strategisch Ambulant Plan

Auteur: Remco Leenders

De Nederlandse zorgsector staat voor grote uitdagingen, met onder andere dubbele vergrijzing, stijgende zorgvraag, stijgende zorgkosten, grote personeelstekorten en een steeds grotere vraag naar autonomie vanuit de zorgvragers. Hierdoor is de afgelopen jaren een trend merkbaar naar ambulantisering* én een groter beroep op de sociale omgeving van zorgvragers.

De Nederlandse overheid is hier actief op aan het sturen door middel van bijvoorbeeld het scheiden van wonen en zorg, het Programma Wonen, Ondersteuning en Zorg voor Ouderen (WOZO) en het Gezond en Actief Leven Akkoord (GALA). Het doel is dat zorgvragers in staat worden gesteld om zo lang mogelijk vitaal te zijn, in hun eigen woning te blijven wonen met behoud van de vertrouwde (sociale) omgeving, en een hogere eigenwaarde en autonomie ervaren. Het streven is om een inclusieve samenleving te creëren waarbij zorgvragers midden in de samenleving wonen en hier onderdeel van uit blijven maken.

Binnen alle sectoren (VVT, GHZ, GGZ) wordt in toenemende mate ingezet op ambulante zorgverlening. Zorg die voorheen intramuraal verleend werd zal in toenemend ambulant geregeld worden. Begeleiding en consulten zullen in steeds grotere mate op afstand, digitaal of in de thuissituatie verleend worden. Dit betekent dat zorgvragers in hun eigen woning wonen in de wijk of in een geclusterde setting. Hierdoor blijven steeds meer zorgvragers huurder/woningeigenaar, waarbij wonen en zorg apart georganiseerd én betaald wordt.

Het bieden van ambulante zorg heeft ook veel uitdagingen die doordringen in elke vezel van een zorgorganisatie. Ambulantisering heeft gevolgen voor:

de wijze van zorgverlening;
de inrichting van vastgoed en facilitair;
de administratieve processen;
de benodigde competenties/samenstelling van personeel;
het HR-beleid;
het gebruik van (zorg)technologie;
de organisatiecultuur;
de financiële situatie;
duurzaamheid.

Concluderend heeft ambulantisering een grote impact op alle onderdelen van een zorgorganisatie, waarbij veel tegenstrijdigheden zijn, zoals bijvoorbeeld het verminderen van kantoorruimte vanwege een toename aan digitale dienstverlening. Dit levert financiële voordelen op, maar wat doet dit met de mentale gezondheid van het personeel? Een ander voorbeeld is het gebruik van een MPT-indicatie, wat handig kan zijn voor afbakening van dienstverlening, maar tegelijkertijd zorgt voor meer administratieve lasten in relatie tot een VPT-indicatie.

Als zorgorganisatie is het belangrijk om concreet over ambulantisering na te denken en invulling te geven aan deze complexe puzzel. Dit vraagt om een duidelijke aanpak, met een organisatie brede visie en strategie op ambulante dienstverlening die binnen én door de organisatie gedragen wordt. Het vraagt om een Strategisch Ambulant Plan. Bij AAG hebben wij een diversiteit aan expertises in huis en hebben wij ervaring met integrale vraagstukken. Neem voor meer informatie contact op met Remco Leenders, adviseur, via 073 6409369.

Meer over ons Strategisch Ambulant Plan volgt in de volgende nieuwsbrief!

* In dit nieuwsartikel worden de termen ambulant en ambulantisering gebruikt. Ambulantisering en extramuralisering zijn synoniemen, waarbij ambulantisering vooral gebruikt wordt in de GGZ en GHZ-sector, en extramuralisering in de VVT-sector. Waar ambulantisering staat kan ook extramuralisering gelezen worden én andersom.

Op de hoogte blijven van het laatste nieuws uit jouw vakgebied? Meld je aan voor onze nieuwsbrief!

Aanmelden

Deel dit bericht: